In de inleiding van dit decreet over de oecumene, getiteld ‘Het algemene verlangen naar eenheid onder de christenen’, lezen we: ‘De bevordering van het herstel der eenheid onder alle christenen is een van de voornaamste doelstellingen van het tweede heilig Vaticaans Oecumenisch Concilie. De Kerk immers is door Christus, de Heer, gesticht als één en als de enige; en toch presenteren veel christelijke Gemeenschappen zich aan de mensen als het echte erfgoed van Jezus Christus. Alle noemen zij zich leerlingen van de Heer, maar zij hebben verschillende opvattingen en volgen verschillende wegen, alsof Christus zelf verdeeld was. Deze verdeeldheid is niet alleen apert in strijd met de wil van Christus, maar ze is ook een ergernis voor de wereld en ze doet afbreuk aan de heilige zaak van de verkondiging van het Evangelie aan alle mensen.’ 

Het document gaat vervolgens in op inhoud, vormgeving en vooral doel van een verstandige oecumenische activiteit, die – mits trouw aan de waarheid en in overeenstemming met het geloof dat de katholieke Kerk altijd heeft beleden, en gericht op de volheid (zie hoofdstuk 4) - beschouwd wordt als onderdeel van het heilig plan van de verzoening van alle christenen in de eenheid van de éne en enige Kerk van Christus.