De boeken I en II Kronieken vormen een literaire eenheid. Van oorsprong betreft hier één boek dat door de vertalers en redacteurs van de Septuagint, de Griekse vertaling van het Oude Testament, in tweeën is gedeeld. Deze splitsing is hierna in de vierde eeuw na Christus overgenomen door Hiëronymus bij het samenstellen van de versio vulgata, de Latijnse vertaling van de bijbel, waardoor we nu binnen de christelijke canon te maken hebben met twee afzonderlijke Bijbelboeken. Ook is Hiëronymus waarschijnlijk verantwoordelijk voor de naam 'Kronieken', wat een betere samenvatting is van de inhoud dan de Griekse titel die in de Septuagint gebezigd werd, namelijk paralipomenon, wat letterlijk zoiets betekent als: 'datgene wat overgeslagen was' of 'datgene dat nog over was'. Inhoudelijk vormt het boek een eenheid met de boeken Ezra en Nehemia; ze kunnen alle drie getypeerd worden als geschiedkundige geschriften, waarin belangrijke politieke en religieuze gebeurtenissen staan opgetekend. De hoofdpersoon bij uitstek in het boek I Kronieken is koning David, het toonbeeld van een ideale leider. In II Kronieken neemt zijn zoon Salomo een centrale rol in. Lees verder »