Met ‘verlossing’ of ‘redding’ wordt het reddende optreden van God doorheen de heilsgeschiedenis aangeduid. De soteriologie is bij uitstek die deeldiscipline van de christelijke theologie die zich bezig houdt met verlossing, redding of rechtvaardiging. Het leven, lijden, sterven en herrijzen van Christus bewerkt de verlossing van de mens van de erfzonde, welke de mensheid door de zondeval ten deel was gevallen. Zoals de erfzonde door het optreden van één mens (namelijk de eerste mens Adam) werd veroorzaakt, zo wordt zij ook weer door het handelen van één mens, te weten Jezus Christus, ongedaan gemaakt. Over de precieze ‘werking’ van de verlossing lopen de meningen uiteen: er bestaat de zogenaamde satisfactio theorie die vooral in de bewoording van Anselmus van Canterbury (uit het geschrift Cur Deus Homo) bekend is geworden. Hierbij wordt de passie en dood van Christus gezien als genoegdoening voor het grote onrecht dat de mens God heeft aangedaan. Andere benaderingen zien verlossing eerder als een uitkopen. Denk hierbij aan het geldbedrag dat aan de meester van een slaaf betaald moet worden om deze vrij te kunnen kopen. De mens wordt dan gezien als slaaf van de dood en het lijden en sterven van Christus is het losgeld dat betaald moet worden ten einde de mens te bevrijden. Achter verschillende benaderingen van verlossing gaan meestal uiteenlopende ideeën omtrent de verhouding tussen God en mens schuil.
Lees verder »