De ontwikkeling van de aandacht voor milieu en duurzaamheid in de Rooms-Katholieke Kerk staat vanaf het begin in het teken van aandacht voor (sociaal-economische) gerechtigheid en ontwikkeling.
Paus Benedictus XVI plaatst o.a. in zijn encycliek Caritas in Veritate (2009; Ned. titel: Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid) - en in mindere mate in Deus Caritas Est (2005; Ned. titel: God is Liefde) - deze thema’s in het teken van de caritas, niet in de zin van de wat benepen liefdadigheid maar in de zin van de generositeit, de ‘gevende liefde’, de agapè.
In zijn audiëntielezing van 26 augustus 2009 getiteld 'Eerbied voor de schepping van mens en natuur' verwoordt de paus nog kernachtiger de christelijke c.q. katholieke visie omtrent de verantwoordelijkheid van de mens voor de schepping:
'De schepping, materie die God op intelligente manier gestructureerd heeft, wordt dus toevertrouwd aan de verantwoordelijkheid van de mens, die de bekwaamheid heeft om ze te interpreteren en actief opnieuw te boetseren, zonder zich te beschouwen als de absolute meester ervan. De mens is eerder geroepen om verantwoord beheer uit te oefenen in het behoud van de schepping, om haar te doen opbrengen en te bebouwen, zodat de nodige bestaansmiddelen gevonden worden voor een waardig leven voor iedereen. Met de hulp van de natuur zelf en met de inzet van zijn werk en creativiteit is de mensheid werkelijk in staat de zware taak te vervullen om de nieuwe generaties een aarde te geven die zij op hun beurt ook waardig kunnen bewonen en verder bebouwen.'
