Tineke de Lange, 'En het net scheurde niet': De wonderbare visvangst volgens Johannes, in: Interpretatie 18,3 (2010), p. 17-19

 

Het verhaal over de wonderbaarlijke visvangst komt zowel in het Lucas- als in het Johannesevangelie voor. De overeenkomsten tussen de twee versies zijn groot, maar de plaatsing van het verhaal is verschillend: bij Lucas dient het als roepingsverhaal aan het begin, terwijl het bij Johannes als een soort addendum helemaal aan het eind komt, na het paasverhaal. Wat wilde Johannes vertellen met dit wonderverhaal als slot van zijn Evangelie?

 

Het lijkt zo’n mooi slot van het Johannesevangelie, die laatste twee verzen van hoofdstuk 20: ‘Jezus heeft nog veel meer wondertekenen voor zijn leerlingen gedaan, die niet in dit boek staan, maar deze zijn opgeschreven opdat u gelooft dat Jezus de messias is, de Zoon van God, opdat u door te geloven leeft door zijn naam.’ Toch voegt de evangelist nog een heel hoofdstuk toe, waarin hij vertelt hoe de verrezen Heer opnieuw verschijnt aan een stel leerlingen, Simon Petrus en ‘de geliefde leerling’ voorop. Nogal wat commentatoren zien Johannes 21 daarom als een ‘toegevoegd hoofdstuk’ met een dubbel doel: bevestiging van de belangrijke positie van Simon Petrus in de jonge christelijke gemeenschap en identificatie van de evangelist met ‘de geliefde leerling’. In het grootste deel van het hoofdstuk heeft Simon Petrus een hoofdrol, zowel in het verhaal van de wonderbare visvangst (v. 1-14) als in de dialoog die daarop volgt (v. 15-19). Aan het eind verschuift de aandacht naar de geliefde leerling en zijn getuigenis (v. 20-25). Maar gaat het hoofdstuk alleen over deze twee leerlingen? En is het wonderverhaal van Johannes 21:1-14 alleen maar mosterd na de maaltijd? Want dat lijkt het: heeft de evangelist net geconcludeerd dat Jezus zoveel wondertekenen verricht dat hij ze niet in zijn boek kan opnemen, volgt er toch nog een…