El Greco schilderde driemaal een serie van de twaalf apostelen van Christus. De laatste serie, die hij aan het eind van zijn leven, tussen 1610 en 1614, schilderde, geldt als het hoogtepunt van zijn schilderkunst. Bovendien staat alleen van deze serie vast dat El Greco ze zelf heeft geschilderd, in plaats van met de hulp van knechten uit zijn atelier.

 

De reeks doet, door de voor El Greco typerende, maniëristische vormen en het opvallende, felle kleurgebruik tegen een donkere achtergrond opvallend modern aan. In de oorspronkelijke opstelling bestaat de serie van links naar rechts uit zes apostelen die naar rechts kijken, een schilderij van Christus in het midden, en de andere zes naar links kijkende apostelen aan de rechterzijde.

De schilderijen hangen in het El Greco museum in Toledo.

 

We zien hier de apostel Andreas, herkenbaar aan het Andreaskruis waaraan hij de dood vond, en daaronder de apostel Johannes, herkenbaar aan de kelk waaruit een slang omhoog kronkelt. Deze kelk verwijst naar de Johannes-legende waarin de heiden Aristodemus, priester van de tempel in Efeze, zou hebben verklaard te zullen geloven wanneer Johannes uit een gifbeker zou drinken zonder te sterven. Eerder waren al twee terdoodveroordeelden aan het gif bezweken. De apostel dronk uit de gifbeker zonder schade te ondervinden en wekte de twee doden tot leven.