Bron: Valkhof Pers

In 2010 verscheen van priester en theoloog Ferdinand de Grijs (1931-2011) het boek Onze Heer. Onderzoekingen in het katholieke geloof over Jezus Christus. Het ging bij dat boek feitelijk om drie hoofdstukken van een groter geheel. In dit tweede deel zet De Grijs zijn onderzoekingen voort. Nu richt hij zijn biddende en onderzoekende geest op het lijden, sterven en verrijzen van Onze Heer.

Met grote regelmaat zal hij zijn blik naar het verleden richten. Nu gaat het echt over de vraag wat er met Onze Heer is gebeurd, toen hij aan het kruis leed, naar zijn lichaam in het graf rustte, naar zijn ziel de gestorvenen bezocht, en zelfs wat er gebeurde toen hij uit het graf verrees.

De Grijs beoogt echter geen historische reconstructie te maken, maar spreekt van ‘gedachtenis’. Het begrip ‘gedachtenis’, anamnese of memoria, krijgt vanuit de liturgie een fundamentele betekenis mee. Het duidt op het naar het heden halen van het verleden, vooral in de viering van de Eucharistie maar ook daarbuiten. Het verhaalde wordt opgeroepen en zo opnieuw realiteit. Het gedenken van het lijden en sterven en verrijzen van de Heer stelt Hem tegenwoordig als de Levende Heer.

De Grijs formuleert dus de vragen die hij stelt vanuit zijn gelovige omgang met de levende Verrezen Heer. Hij probeert in en vanuit die relatie door te dringen in een domein dat in zijn volle omvang inderdaad alleen toegankelijk is voor het geloof, en ook dan nog maar in zeer beperkte en gebrekkige mate.