Dit Pinkstericoon van de hand van de beroemde Griekse iconenschilder Theophanes is afkomstig uit het Stavronikita-klooster op de berg Athos in Griekenland. Erop afgebeeld staan de 12 apostelen, gezeten in een halve cirkel in 2 rijen van 6, met tussen Petrus en Paulus in een lege plek. Deze centrale plek is bestemd voor Jezus, die echter niet lichamelijk te midden van hen is maar in verheerlijkte staat voortleeft en dus toch te allen tijde aanwezig is (vgl. Mat. 18,20: ‘Want waar er twee of drie in mijn naam bijeen zijn, daar ben Ik in hun midden.’) Beneden zien we dan de verrezen Christus, met kroon, die de boekrollen met de Blijde Boodschap over de verlossing door zijn leven, lijden, sterven en verrijzenis vasthoudt.

 

Boven het huis waarin men gezeten is zien we vanuit de hemel stralen komen die uitlopen in vlammen of vuurtongen die boven de hoofden van de apostelen blijven zweven. De schildering is daarmee een verbeelding van het Pinksterverhaal uit Handelingen 2,1-4: ‘Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen. Plotseling kwam er uit de hemel een geraas alsof er een hevige wind opstak, en het vulde heel het huis waar zij waren. Er verschenen hun vurige tongen, die zich verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten. Zij raakten allen vol van heilige Geest en begonnen te spreken in vreemde talen, zoals de Geest hun ingaf.’

 

De Geest neemt vanaf dat moment het onderricht van Jezus over, zoals Jezus had beloofd: ‘De Helper die de Vader jullie in mijn naam zal zenden, zijn heilige Geest, zal jullie verder in alles onderrichten: Hij zal jullie alles laten begrijpen wat Ik jullie gezegd heb.’ (Joh. 14,26).