De Nederlandse kardinaal Jo Willebrands (1909–2006) was een sleutelfiguur in de oecumene en de interreligieuze dialoog. In 1960 werd hij secretaris en in 1969 hoofd van het Secretariaat voor de Eenheid van de Christenen, de huidige Pauselijke Raad ter Bevordering van de Eenheid van de Christenen.

In de jaren dertig studeerde hij aan het Angelicum, de universiteit van de Dominicanen in Rome. Hij werkte daar aan een dissertatie over kardinaal John Henri Newman. Geleidelijk aan kwam hij tot een interpretatie van diens werken op een manier die – zeker aan het Angelicum – controversieel was.

Uiteindelijk zou hij op het proefschrift promoveren, maar hij kreeg een laag cijfer – heel bijzonder voor een briljant student als hij – en het verbod om het proefschrift openbaar te maken. Als eerbetoon aan kardinaal Willebrands is dit proefschrift nu alsnog gepubliceerd. Het proefschrift is verschenen bij uitgeverij 2vm.

De presentatie vond plaats tijdens een symposium over de Nederlandse jaren van kardinaal Willebrands. In verschillende bijdragen werden facetten van zijn leven en denken behandeld, uit de periode voordat hij in 1960 in Rome ging werken. Oecumene en dialoog met het joodse geloof zijn ook in die tijd een rode draad in zijn leven. Karim Schelkens werkt aan een volledige biografie, die over drie jaar zal verschijnen.

Tijdens het symposium werd ook de inventaris van het archief van Willebrands gepresenteerd. Meer informatie over het onderzoek naar kardinaal Willebrands op de site van het Cardinal Willebrands Research Centre.

De bijdragen aan het symposium zullen door uitgeverij 2vm worden gepubliceerd.