Naast de geschriften die in de canon van het Nieuwe Testament zijn opgenomen, zijn er tal van andere boeken over Jezus en zijn apostelen geschreven die met een brede term ‘apocrief’ worden genoemd. Deze apocriefe boeken moeten worden onderscheiden van de deuterocanonieke boeken van het Oude Testament, die in protestantse kerken ‘apocrief’ werden genoemd en die in tal van bijbels zijn opgenomen of ook apart zijn uitgegeven.

De meeste vroegchristelijke apocriefen stammen uit de tweede tot de vierde eeuw en behoren tot genres die ook in het Nieuwe Testament voorkomen: evangeliën, handelingen van apostelen, brieven en openbaringen. Tot de bekendste behoren het Evangelie van Thomas en het Evangelie van Judas. Een deel van de apocriefen is al eeuwenlang bekend, andere zijn pas in 1946 in Nag Hammadi teruggevonden.