Efrem de Syriër (ca. 300-373) is de voornaamste dichter-theoloog van de Syrische traditie en auteur van het grootste poëtische oeuvre van de vroegchristelijke literatuur. De overgeleverde Syrische teksten omvatten een klein aantal metrische preken (mēmrē), honderden leerdichten (madrāšē) en verschillende soorten van prozageschriften. Kenmerkend is Efrems symbolische manier van denken en schrijven, met behulp waarvan hij een poëtische visie op God, mens en wereld ontwerpt die hem tot een van de origineelste en creatiefste auteurs van het christendom maakt, die alleen door Dante Alighieri wordt geëvenaard. Onder de kerkvaders is hij na Johannes Chrysostomus de auteur aan wie de meeste geschriften worden toegeschreven in alle talen van de late oudheid en de vroege middeleeuwen. Praktisch alle kerkelijke tradities van Oriënt, Oost en West eren hem als vertegenwoordiger van de ongedeelde kerk en vieren zijn liturgische gedachtenis op 9 juni.