De orde van de jezuïeten is door Ignatius van Loyola en enkele anderen gesticht. Het belangrijkste doel van de orde is om 'zielen te helpen'. Vooral door vorming. Jezuïeten zijn al vanaf het begin (16e eeuw) actief in geestelijke begeleiding. Later kwamen daar ook scholen en universiteiten bij. Sinds de jaren ’70 is men ook nadrukkelijk bezig met ‘social justice’. Verder werken jezuïeten in parochies, cultuur, wetenschappen, enzovoorts. De nadruk op 'zielen helpen' maakt de jezuïeten een apart soort religieuzen. Jezuïeten zijn geen monniken. Anders dan de klassieke monniken (zoals de benedictijnen) wonen jezuïeten bij voorkeur in de stad. Ook dragen de jezuïeten geen habijt, en bovendien bidden de jezuïeten niet gezamenlijk het getijdengebed. Dat alles, idealiter, ten gunste van beschikbaarheid voor pastoraal werk. De zondagse naam voor de orde van de jezuïeten is ‘sociëteit van Jezus’, of ‘gezelschap van Jezus’. In het Latijn is dat ‘societas Jesu’. In de afgekorte vorm zetten jezuïeten dat achter hun naam: SJ of s.j.