De kerkvader Maximus (580-662), in het Latijn bekend als Maximus Confessor, wordt tegenwoordig gezien als een van de grootste christelijke denkers. Hij is echter in ballingschap gestorven, zonder tong en zonder rechterhand. Deze verminkingen waren de straf voor zijn eenzame verdediging van de stelling dat in Christus sprake is van twee willen: een goddelijke én een menselijke. Al vrij snel na zijn dood werd zijn gelijk erkend op het concilie van Constantinopel in 680-681 (het zesde oecumenische concilie). Maximus wordt in het Oosten (feestdag: 21 januari) en in het Westen (feestdag: 13 augustus) als heilige vereerd en is met zijn ‘kosmische’ theologie de laatste vijftig jaar als het ware herontdekt. Van zijn vele spirituele, exegetische en andere werken verschijnen tekstuitgaven en aan zijn theologie worden tegenwoordig vele artikelen en boeken gewijd.