Helen Hull Hitchcock, Why the Liturgical Reform? Of ‘What if we just say no to any liturgical change?’. Adoremus Bulletin, september 2011. Www.adoremus.org. Geraadpleegd op 28 september 2011.
Dit artikel geeft een uitstekende samenvatting van de liturgische hervormingen binnen de rooms-katholieke Kerk in de afgelopen honderd jaar. Deze waren erop gericht de gelovigen meer bij de liturgie te betrekken. Dit leidde tot de ingrijpende veranderingen die het Tweede Vaticaans Concilie aanbracht in de liturgie, zoals het toestaan van het gebruik van de volkstaal.

De auteur is van mening dat de manier waarop de hervormingen na het concilie in de praktijk zijn gebracht niet altijd strookt met de bedoelingen van het concilie. Dat de gelovigen meer betrokken worden bij de liturgie, betekent niet dat zij zelf naar eigen inzicht deze liturgie kunnen vormgeven. Daarom vonden paus Johannes Paulus II en zijn opvolger het nodig om als het ware een nieuwe liturgische hervorming op gang te brengen en zo de liturgische vernieuwing in lijn te houden met het concilie en de traditie.

Deze ontwikkelingen zijn typisch voor de geschiedenis van het Tweede Vaticaans Concilie in het algemeen. Het concilie trok de consequenties uit ontwikkelingen die al tientallen jaren aan de gang waren. Na het concilie kwam de discussie op gang over de vraag hoe ver de vernieuwingen konden gaan. De pausen legden vervolgens de nadruk op de continuïteit die het concilie laat zien: het was geen breuk met de Kerk van voor Vaticanum II.

Bron: Tilburg School of Catholic Theology, met dank aan Jan Brouwers.
Externe link: Naar het artikel