Een onvruchtbaar gemaakte man, een eunuch, was in het bijbels-israëlitische gedoemd om in eenzaamheid ten onder te gaan. Voor zo iemand was geen plek in Israël, en ook was hij afgesneden van de toekomst, want hij zou geen kinderen hebben die zijn naam zouden gedenken. Maar Jesaja 56 spreekt van hoop voor de eunuch die God vreest: hij zal in Gods huis een gedachtenis hebben, ‘beter dan zonen en dochters’. In dit artikel wordt het verhaal over Filippus en de eunuch in Handelingen 8 gelezen in het licht van deze Jesajatekst. De godvrezende eunuch blijft daar enkele perikopen eerder steken, in Jesaja 53, waar hij zich herkent in de lijdende knecht die zonder gedachtenis van de aardbodem verdwijnt. Filippus introduceert dan Jezus als precies zo’n figuur en opent het perspectief op een nieuwe gemeenschap waarin ‘mensen zonder geslacht’ niet in eenzaamheid ten onder gaan.