Macarius_de_Egyptenaar_of_‘de Grote’ (rond 300-390) staat net als Antonius van Egypte, Amoen van Nitrië, Pachomius en Shenoute van Atripe bekend als stichter van een belangrijke Egyptische kloostergemeenschap. Hij vestigde zich in de Sketis (Wadi al-Natrun), een woestijnachtig gebied tussen Alexandrië en Cairo, waar al spoedig meerdere kluizenaarskolonies ontstonden. Omdat deze vanaf 400 regelmatig door Berberstammen geplunderd werden, gingen de kluizenaars zich beter organiseren, waardoor groepen cellen geleidelijk uitgroeiden tot ommuurde kloosters. Volgens de koptische traditie staat Macarius aan de basis van het Klooster van de Romeinen (Dayr al-Baramus), nu een archeologische site, en het Klooster van Macarius (Dayr Abu Maqar), dat naar hem vernoemd is en nog steeds bewoond wordt. Daar worden zijn relieken bewaard.

Macarius wordt soms verward met Macarius de Stedeling. De Koptisch-Orthodoxe Kerk herdenkt hem op 27 Paremhat (rond 4 april), de Oosters-Orthodoxe Kerk op 19 januari en de Rooms-Katholieke Kerk op 15 januari.