Klaas Spronk, Een spijtig en inspirerend verhaal: Genesis 6-9 en het Gilgamesh epos, in: Interpretatie 19,5 (2011), p. 4-6

Samenvatting
De rol van God in het verhaal van de zondvloed roept vragen op. Hoe kan het dat hij spijt had van zijn scheppingswerk? Had hij niet op een minder extreme manier kunnen ingrijpen? In het overeenkomstige verhaal over de vloed in het Gilgamesh epos wordt uitgebreider op deze kwesties ingegaan. De negatieve rol wordt daarin gespeeld door de oppergod Ellil, de positieve door Ea, de god van de wijsheid. In Genesis 6-9 zijn beide rollen verenigd in die van JHWH. Dat houdt in dat hij hier niet getekend wordt als een almachtige en alwetende god. Hij is verrast door de hardnekkigheid van het kwaad, maar hij laat zich daardoor niet van de wijs brengen. Met de aanwijzingen die hij na de vloed aan Noach geeft helpt hij de mensen een eigen houding ten opzicht van dat kwaad te vinden.
Als een rode draad loopt door het verhaal de verwijzing naar de naam Noach, die zich in het Hebreeuws laat verbinden met de kernwoorden ‘troosten’, ‘spijt hebben’, ‘genade’ en ‘rust vinden’.