Lewis ordent zijn beschouwingen over de psalmen thematisch: God als rechter, de dood, de natuur, lofprijzing enzovoort. Traditioneel lezen christenen in de psalmen verwijzingen naar Christus en naar een eeuwig leven, naar verlorenheid en verlossing. Geloof in een eeuwig leven is echter onjoods, stelt Lewis. Van zielenheil wist men niet; ziel betekende leven, hel dodenrijk. Als orthodox christen wil hij echter toch ruimte laten voor een nieuwtestamentische interpretatie van oudtestamentische teksten. Hiertoe spreekt hij van een 'dubbele bodem' der teksten: er staat meer dan de auteurs konden weten. Het probleem van het onchristelijke Godsbeeld dat bijvoorbeeld in de vloekpsalmen optreedt, lost hij op door deze allegorisch te lezen. Nieuw is dit niet, Origenes kende deze methode al. Wat Lewis in het Oude Testament allegorisch wil lezen, beslist hij soeverein: de vloekpsalmen wel, wonderverhalen niet, want die houdt hij voor historisch. Het ontbreken van criteria voor zijn interpretaties maakt dat hij veel woorden nodig heeft om zijn visie te verklaren. Niet iedereen zal zich echter storen aan het afzwakken van moderne bijbeluitleg tot het rijmt met orthodox geloof. Paperback; kleine druk.

C.S. Lewis, Arend Smilde (Vert.), Gedachten over de Psalmen, Franeker 2009.

Bron: Redactie [biblion recensie]
Externe link: Bestel hier het boek op bol.com.