Op dit 16e-eeuwse Zuid-Duitse schilderij zien we de Drie-eenheid afgebeeld als één lichaam met daarop drie, min of meer gelijke, gezichten. Dit symboliseert de eenheid en wezensgelijkheid (homoousion) van Vader, Zoon en heilige Geest.

 

Paus Benedictus XIV sprak in 1745 zijn afkeuring uit over dit werk (in de bulle Sollicitudini Nostrae) vanwege de onwenselijkheid om Jezus Christus af te beelden als een 'driekoppig monster'.

 

Volgens goed gebruik in de iconografie en klassieke schilderkunst verwijst het blauwe onderkleed naar de menselijke natuur van de Zoon en het rode bovenkleed naar de goddelijke natuur van Vader, Zoon en Geest.