Henk Witte, "Credo ecclesiam: de Kerk als voorwerp van geloven", in: Communio 35(2010), p. 404-416.
Dat we uit zeer verschillende perspectieven over de Kerk kunnen spreken, hoeft geen betoog. Het maakt verschil of we ons opstellen als toeschouwer of als deelnemer, als buitenstaander of als ingewijde. Dat geldt ongeacht de vraag of we ons ten aanzien van de Kerk als een gelovige, een niet-gelovige, een min of meer gelovige of een soms wel-, soms niet-gelovige beschouwen. Het geldt ook ongeacht onze innerlijke groeibeweging met betrekking tot de Kerk: naar haar toe of juist van haar weg. De een zal gefascineerd zijn door haar geschiedenis, de ander door haar organisatie. De een maakt zich druk om haar reputatie en schaamt zich voor wat er in de recente misbruikcrisis openbaar geworden is. Een ander worstelt met de vraag hoe het toch verder moet met onze rijke traditie in een veelal schamel geworden parochieleven. Weer een ander projecteert lustig eigen frustraties op “de Kerk”, “het instituut” of “de bisschoppen” dan wel op “de basis” of “de linkse kerk”. Men kan aan de Kerk lijden, op haar boos zijn, zielsveel van haar houden, een haatliefde verhouding met haar hebben en helemaal op haar afknappen. Kerk kan blijkbaar voorwerp zijn van veel.

Bron: Tilburg School of Catholic Theology
Externe link: Communio