C. Monsieur, "Dit is de nacht... Een mystagogie van de Paaswake", in: Communio, 35 (2010), 3-10
Hier volgen de eerste twee alinea's: De liturgische vieringen van het Paastriduum vormen het hoogtepunt van heel het liturgische jaar. Op Witte Donderdag herdenkt de Kerk het Laatste Avondmaal dat Jezus met zijn leerlingen nam en waarbij hij hun voeten waste en het sacrament van de Eucharistie instelde. Op profetische wijze kondigde de Heer Jezus zo aan hoe Hij de volgende dag zou worden overgeleverd en Zichzelf zou geven. Op Goede Vrijdag herdenkt de Kerk het lijden en sterven van de Heer in een liturgische viering met zeer oude wortels, waar niet alleen het beklag van de Improperia weerklinkt, maar ook de verheerlijking van het Kruis des Heren als Boom des levens, het kruis dat de Redder van de wereld heeft gedragen in wiens dood allen leven ontvangen. Stille Zaterdag is een aliturgische dag. Het Romeinse Missaal zegt over deze dag: “De Kerk verblijft bij het graf van de Heer, ziet terug op zijn lijden en sterven en de tafel des Heren blijft ongedekt [...]”. Deze meditatieve dag bereidt de kerkgemeenschap voor op de Paaswake, die binnen het geheel van het Paastriduum zelf een hoogtepunt vormt en, naar het woord van Augustinus, de “moeder van alle heilige wakes” is. Alvorens verder in te gaan op de liturgische en spirituele betekenis van de Paaswake, dient opgemerkt te worden dat de drie dagen van het Paastriduum onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het introïtusgezang van Witte Donderdag, “Nos autem gloriari”, plaatst meteen deze donderdagavondviering in een ruimer perspectief: “Wij roemen in het Kruis van de Heer Jezus Christus. In Hem is ons heil, ons leven en onze verrijzenis, door wie wij verlost en bevrijd zijn”. Deze zang begeleidt niet alleen de intrede van Witte Donderdag, maar geldt tegelijk als een ouverture voor het Paastriduum in zijn geheel. Lijden, dood en verrijzenis vormen onmiskenbaar één geheel. In de liturgische vieringen wordt deze eenheid over drie dagen uitgespreid, in een historiserende verdeling die reeds door Augustinus gekend was, en vervolgens met de gave van de heilige Geest tot vervulling gebracht in de vijftig dagen durende paastijd die als één grote feestdag geldt.

Bron: Communio
Externe link: Communio