Salvador Dalí’s interpretatie van Da Vinci’s Laatste Avondmaal, dat als thema de instelling van de eucharistie door Jezus, tijdens het Laatste Avondmaal met zijn discipelen, heeft (zie Mat. 26,20-30; Mar. 14,17-26; Luc. 22,14-23; Joh. 13,21-35).

 

Met gevoel voor surrealisme en absurditeit verklaarde Dalí dat dit schilderij een ‘rekenkundige en filosofische kosmogonie op basis van de paranoïde verhevenheid van het getal twaalf’ is en dat ‘de vijfhoek de microkosmische mens Christus bevat’.

 

Christus is het stralende middelpunt van de compositie, te midden van slapende en knielende leerlingen. Boven Jezus, in de hemel, zien we een mannenlichaam met gespreide armen dat lijkt op de beroemde Vitruviaanse figuur van Leonardo da Vinci, en ongetwijfeld een verwijzing is naar Leonardo’s werk. Op de achtergrond zien we het voor Dalí typerende Spaanse landschap c.q. zeegezicht.