De icoon geeft ten dele het Bijbelse verhaal van Pinksteren weer: ‘Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen. Plotseling kwam er uit de hemel een geraas alsof er een hevige wind opstak, en het vulde heel het huis waar zij waren. Er verschenen hun vurige tongen, die zich verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten. Zij raakten allen vol van heilige Geest en begonnen te spreken in vreemde talen, zoals de Geest hun ingaf.’ (Hand. 2,1-4).

 

In het midden van de icoon zien we Maria, de Moeder van de Kerk, waarschijnlijk geflankeerd door de vrouwen die de verrezen Christus bij het graf hebben gezien. We zien hoe er vanuit de duif, symbool voor de heilige Geest, in de hemel een intens licht op Maria, de vrouwen en de apostelen afstraalt dat zich in vlammen van vuur neerzet op hun hoofden. Dit is de Geest van de Zoon die door God de Vader in de harten van de gelovigen wordt gezonden, om ook hen daarmee tot zijn kinderen te maken (zie Gal. 4,6); kinderen die vervuld van goddelijke liefde het evangelie aan alle volkeren zullen gaan verkondigen (zie Mat. 28,19).