Toegankelijk boekje waarin door Leonardo Boff zeer concreet wordt uitgelegd wat sacramenten zijn. Helaas niet meer nieuw leverbaar.

Citaat p.62-63: 

‘Voor de aandachtige toeschouwer vertolken de zeven sacramenten op een ceremonieel niveau de hoofdmomenten van het menselijk leven. Het leven, vooral 

in zijn biologische dimensie, kent hoofdlijnen. Daarin liggen een soort snijdpunten, waar beslissende hoofdlijnen van diepmenselijke betekenis elkaar kruisen. Op deze kruispunten van het leven voelt de mens dat het leven niet zichzelf draagt. De mens leeft, ja, maar dat leven heeft hij gekregen. Daarom omringen we deze momenten, zelfs in een hoog geseculariseerde wereld, met symbolen en rituelen. Ze worden sacramenten van het leven bij uitstek omdat in hen het leven van de sacramenten zich concentreert en tegelijk de tegenwoordigheid van het transcendente, van God, transparant maakt.’

Citaat http://www.paulbrenninkmeijer.nl:

‘De Braziliaanse bevrijdingstheoloog (en voormalig franciscaan) Leonardo Boff vertelt in zijn boek Sacramenteel denken en leven hoe hij tijdens zijn studie in Europa bericht kreeg van het overlijden van zijn vader, thuis in zijn geboorteland. Zijn zus had een peuk van de sigaret die zijn vader het laatst gerookt had bij de brief mee opgestuurd. Een vergeelde peuk van een strosigaret. “Van dat ogenblik af is het sigarettenpeukje niet meer een peukje van een sigaret. Het is een sacrament… het herinnert en brengt de figuur tegenwoordig van vader die zich in de loop der jaren steeds meer tot een model van het gezin gemaakt had en tot een eerbiedwaardig monument van fundamentele waarden voor al mijn broers en zussen”. De geur van die oude peuk herinnert de schrijver telkens weer aan zijn kinderjaren toen hij bij zijn vader op schoot zat. Dat eindje sigaret roept een vertrouwde en geliefde wereld op, die niet alleen maar voorbij is, maar die door die sigarettenpeuk weer opnieuw wordt opgeroepen en tot leven komt. Naast de wetenschappelijke manier van denken en kijken, waar wij als westerse mensen heel goed in zijn, is er ook nog een sacramentele manier van denken en kijken. Ook een oude roestige drinkbeker waar de hele familie in Brazilië steeds uit dronk, en die met elke verhuizing mee verhuisde, werd een symbool. Een symbool dat tevens de werkelijkheid vertegenwoordigt van het ouderlijk huis, waar je gekoesterd en gelaafd werd en samen deelde. Een sigarettenpeuk en een oude drinkbeker: ze roepen een wereld op. Dankzij zulke symbolen wordt ons bestaan vermenselijkt.’