donderdag 14 april 2011
Het Tweede Vaticaans Concilie werd gehouden van 11 oktober 1962 tot 8 december 1965. Het bestond uit vier zittingen die telkens in het najaar werden gehouden en waaraan meer dan 2500 bisschoppen uit de hele wereld deelnamen. Ze werden bijgestaan door een groot aantal adviseurs, onder wie veel vooraanstaande theologen. Deze kerkvergadering was een van de grote ‘oecumenische’ concilies van de rooms-katholieke Kerk. ‘Oecumenisch’ heeft hier de betekenis van ‘de hele aarde omvattend’: deelnemers waren bisschoppen uit de hele wereld. Op 25 januari 1959 had paus Johannes XXIII het concilie aangekondigd. Daarbij had hij de term ‘aggiornamento’ gebruikt. Dit werd als het ware de samenvatting van het concilie: het bij de tijd brengen van de Kerk. De gevolgen van het concilie voor de rooms-katholieke Kerk waren diepgaand: de gelovigen werden meer bij de liturgie betrokken, onder meer door het toestaan van het gebruik van de volkstaal in plaats van het Latijn. De Kerk aanvaardde de democratie en de vrijheid van godsdienst. De leer dat de joden schuldig waren aan de dood van Jezus werd verworpen. Het zijn slechts enkele voorbeelden van de vele veranderingen die het Concilie met zich meebracht.
Lees verder:
