De Egyptische monnik Antonius heeft verschillende erenamen. Als heilige staat hij bekend als ‘Antonius abt’ en zelfs als ‘Vader der monniken’. Beide titels geven een verkeerd beeld: Antonius was niet het hoofd van een kloostergemeenschap – geen ‘abt’ in de latere zin. Hij was ook niet de schepper van de monachale levensvorm – asceten die single bleven en zich afzonderden (Grieks: monazein, vandaar monachos) bestonden al vóór hem. Antonius is wel het inspirerende voorbeeld geworden voor kluizenaars die zich dieper en dieper terugtrokken in de Egyptische woestijn (Grieks: erêmos, vandaar: ‘heremieten’). Uit Egypte woei zijn rolmodel over naar andere streken, zodat het bij voorbeeld al binnen dertig jaar van invloed werd op de bekering van Augustinus. De spoedig in het Latijn vertaalde Antoniusbiografie door Athanasius droeg bij aan deze verbreiding. Bij gebrek aan woestijn zonderden in het Westen kluizenaars zich af op onherbergzame eilandjes.