Cees van der Laan, De Geest in Lucas-Handelingen in pentecostaal perspectief, in: Interpretatie 18,5 (2010), p. 15-17
Margetekst
De Pinksterbeweging bestaat ruim 100 jaar en verwijst met haar naam naar de uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag zoals beschreven in Handelingen 2. Het is de specifieke bijdrage van de Pinksterbeweging aan de kerk in brede zin, dat zij aandacht heeft gevraagd voor het werk van de Heilige Geest in de eerste gemeente, met name in het boek Handelingen.
Eerste twee alinea's
In contrast met het protestantisme, dat het Nieuwe Testament door paulinische ogen leest, leest het pentecostalisme het Nieuwe Testament graag door Lukas’ ogen, met name vanuit het boek Handelingen. Pinkstergelovigen verwachten dat het patroon waarmede de vroege kerk de Geest ontving, herhaald wordt in het leven van elke gelovige. Hierin staan zij in een lange traditie van ‘subjectieve hermeneutiek’ zoals bijvoorbeeld in het Piëtisme of de Nadere Reformatie. Als de pinkster-‘bekleding met kracht’ beschikbaar is voor elke generatie (Hand. 2:39), dan zal de kracht van de Heilige Geest zich ook vandaag manifesteren in wonderen van genezing etc.
Pinkstergelovigen propageren een ‘restauratie’-motief, dat recht ingaat tegen een neiging in het protestantisme om de charismata te beperken tot het apostolische tijdperk. Illustratief hiervoor is Benjamin B. Warfield, Counterfeit Miracles (New York: Charles Scribner's Sons, 1918). In Nederland gingen Abraham Kuyper en Herman Bavinck, zij het minder star, hem hierin voor. Meer uitgesproken voorstanders van deze streeptheologie (die de bijzondere gaven beperkt tot de tijd van de apostelen) waren F.W. Grosheide, A.B.W.M. Kok, A. Ringnalda, G.Y. Vellenga en A.J. Kret. Pinkstergelovigen argumenteerden vanuit de onveranderlijkheid van God, dat het karakter van de apostolische kerk normatief is voor alle tijden. De beweging claimde het ‘apostolisch geloof’, een naam die veelvuldig werd toegepast in publicaties.
Bron: Interpretatie, met dank aan Nico Riemersma.
