Dit reliëf met als onderwerp het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) hangt in de Vaticaanse Musea. Hierop zien we links paus Johannes XXIII, de initiator van het concilie, en rechts paus Paulus VI, die het concilie leidde vanaf het overlijden van Johannes XXIII in 1963 en het afrondde in 1965.

Tussen hen in zien we enkele aan het concilie deelnemende bisschoppen. Bij de opening van het concilie waren maar liefst 2540 bisschoppen van over de hele wereld aanwezig.

Het Tweede Vaticaans Concilie betekende een omwenteling in het zelfverstaan en een pastorale heroriëntering van de rooms-katholieke Kerk. Deze komt o.a. tot uiting in de dogmatische constitutie over de Kerk van Vaticanum II, getiteld Lumen Gentium. Hierin wordt gebroken met de apologetische, juridische, clericalistische en triomfalistische visie die de Kerk tot dat moment kenmerkte.

Lumen Gentium getuigt van een ‘heilshistorische kerkvisie’, dat wil zeggen: een visie waarin de Kerk heilshistorisch bepaald is en dient tot heil in de geschiedenis, waarin de Kerk betrokken is op God Vader Zoon en Geest (en met name de Geest, die immers de Kerk manifest maakt) en betrokken is op de wereld, een visie ook waarin het ambt als dienst aan de kerkgemeenschap gezien wordt. 

Voor deze visie hadden de concilievaders nadrukkelijk gekozen. Lumen Gentium begon namelijk niet als een product van jarenlange rijping en consensus, maar als een verzet tegen een kerkvisie die in bepaalde kringen en ook in het officiële spreken van de Kerk dominant was.