Roelien Smit, En de hemel is de aarde, ze vallen samen zonder grens, Interpretatie 21,6 (2013), 12-13
De Zeeuwse band Bløf zingt in één van zijn nummers: “En de hemel is de aarde, ze vallen samen zonder grens (…) En de hemel is de aarde, je kunt er lopen, je kunt er staan.” Een lied over het gemis van iemand, die toch dichtbij blijkt te zijn. Maar in de Bijbel bestaat er een heel ander beeld over de hemel, de aarde en de plek van de mens.
Als er gesproken wordt over ‘afdalen’ of ‘neerdalen’ in vertalingen, staat er in het Oude Testament vaak het werkwoord jarad en in het Nieuwe Testament katabainein. Maar hoe worden deze werkwoorden gebruikt als het gaat om afdalen uit de hemel naar de aarde? En onder de aarde lag, in het bijbelse wereldbeeld, de onderwereld. Hoe zit het met afdalen daarheen? Dit korte artikel wil proberen om op deze vragen een antwoord te geven.